คอยพี่ที่พิษณุโลก - บี มณฑกาญจน์ เห็นพี่จอดเรือ อยู่ท่าเหนือเมืองพิษณุโลก
ยืนใจหายอยู่ใต้ต้นโศก เพราะถูกพ่อตีเมื่อตอนพี่มา
ฝนตกปรอยปรอย น้องใจลอยเห็นพี่คอยท่า
นั่งกังวลรอให้ฝนซา เสียงขรุ่ยพริ้วมายิ่งพาระทม
สวรรค์คงสาป บาปคงซ้ำเคราะห์กรรมใดนี่
พ่อมาขวางบนทางรักพี่ พี่ต้องมาหนาวฟ้าหนาวลม
แหงนมองดาวไถ เห็นทีไรแล้วใจฝืนข่ม น้ำตาพี่หลังลงวังน้ำยม
หนาวฝนหนาวลมใต้ร่มทองกวาว
ชะแง้เก้อ ชะเง้อคอย ชม้อยมอง โถ้น้อง ก็ยังรักพี่เหมือนเก่า ...
โอ้ละหนอพี่รอน้องก็ซึมเซา ไม่อยากจะให้รักเรา ต้องมาเหี่ยวเฉาโรยรา ...
หลวงพ่อช่วยที เถิดพ่อศรีพุทธชินราช
อย่าตัดรักตัดใยให้ขาด ช่วยบอกทีจะหนีพ่อมา
น้องยืนใจลอย พี่ไม่คอยถอยเรือจากท่า
ต่อไปนี้พี่คงไม่มา นึกระอาอยากฆ่าตัวตาย